snjóva

or snjófa, snjáva, Fms. i. 235, mod. snjóa, að, to snow, Gr. νίφειν; snjávaði á fjöll, Fms. i. 235; áðr hafði snjófat nokkut, vi. 334; þann tíma er snjóva tæki, viii. 431: impers., snjófar þá á fyrir þeim, ok vetrar, Fær. 40.